Trike treffen van de Scorpions
In het uitsterste noord/oostenlijke puntje van de Ardennen ligt Kelmis (op zijn
Frans La Calamine), een klein plaatsje dicht bij het drie landenpunt van Vaals
Dus een thuiswedstrijd voor ons, de weersverwachtingen waren redelijk, gisteren
heeft het nog gegoten met plaatselijk wateroverlast maar vandaag was er een hele
redelijke kans op droog weer dus op naar Kelmis waar de Scorpions een treffen
hadden met op zaterdag een rondrit door het noorden van de Ardennen en Zuid
Limburg en dat wilden wij niet missen.
Dit weekend was ook Halen (Kortenaken) maar wij hebben dit jaar gekozen voor
Kelmis, ja ja in het leven moet je soms zware keuzes maken.
Misschien is iemand anders in Halen geweest en kan daar een leuk stukje over
schrijven.
De trike s'morgens klaar gemaakt en om half elf richting België
Bij het treffen terrein aangekomen was het behoorlijk druk.
Op het terrein stonden de nodige handelaren en een enorme feesttent.
Er waren natuurlijk vele Duitse, Belgische, Luxemburgse, Nederlandse en een
Engelse trikes aanwezig, maar ook zag ik een triker uit Portugal.
Je komt op zo'n treffen dus ook een aantal oude en jonge bekenden tegen en als
je met iedereen een praatje maakt vliegt de tijd.
Om 13.30 uur zou een toertocht door de omgeving gaan beginnen, maar het zou
België niet zijn als daar minstens een half uur bij komt.
Dus om 14.00 werd er eindelijk vertrokken met ongeveer 60 trikes, bij de eerste
trikers ging het gas er al vol op, de plaatselijke politie had een paar
kruisingen afgezet dus het dorp door ging vrij snel totdat er op de utvalsweg
van het dorp een verdwaald stoplicht op rood springt, er geen begeleiders staan
die het verkeer tegenhouden en dus gewacht moest worden, bij groen het gas er op
maar.... waar was iedereen afgeslagen???, vóór de hele groep geen trike meer te
bekennen, dus op goed geluk verder rijden maar niets meer dus werd er door
diverse trikers omgekeerd en die gingen weer richting het treffen terrein.
Sommigen gingen het nog proberen maar dat is eigenlijk onbegonnen werk.
Op het terrein aangekomen waren er al minstens 25 trikes terug gekeerd.
Nog wat rondkijken, een praatje hier en daar en toen besloten wij om een kleine toer zelf te maken. Dus hup op weg, na een tijdje rijden zijn wij gestopt bij een terrasje en genoten daar van een drankje. Op eens hoor ik in de verte motorgeronk wat verdacht veel op trikes leek en ja wel hoor daar kwam de eigenlijke groep trikers langs , natuurlijk luid toeterend en zwaaiend, want onze trike stond aan de staatkant geparkeerd, voorbij. van de ongeveer 60 vertrokken trikes waren er nog naar schatting 30 over.
Ik wil alleen aan de organisatie meegeven; volgende keer veel meer begeleiders
laten meerijden en die laten wachten tot de laatste triker voorbij is.
Bij de meeste andere Belgische ritten gaat het onder begeleiding van de professionele Belgische Seingevers altijd meer dan voortreffelijk.
Groeten Cor en Henny