Trike treffen van de Scorpions

In het uitsterste noord/oostenlijke puntje van de Ardennen ligt Kelmis (op zijn Frans La Calamine), een klein plaatsje dicht bij het drie landenpunt van Vaals

Dus een thuiswedstrijd voor ons, de weersverwachtingen waren redelijk, gisteren heeft het nog gegoten met plaatselijk wateroverlast maar vandaag was er een hele redelijke kans op droog weer dus op naar Kelmis waar de Scorpions een treffen hadden met op zaterdag een rondrit door het noorden van de Ardennen en Zuid Limburg en dat wilden wij niet missen.
Dit weekend was ook Halen (Kortenaken) maar wij hebben dit jaar gekozen voor Kelmis, ja ja in het leven moet je soms zware keuzes maken.
Misschien is iemand anders in Halen geweest en kan daar een leuk stukje over schrijven.

De trike s'morgens klaar gemaakt en om half elf richting België
Bij het treffen terrein aangekomen was het behoorlijk druk.
Op het terrein stonden de nodige handelaren en een enorme feesttent.

Er waren natuurlijk vele Duitse, Belgische, Luxemburgse, Nederlandse en een Engelse trikes aanwezig, maar ook zag ik een triker uit Portugal.
Je komt op zo'n treffen dus ook een aantal oude en jonge bekenden tegen en als je met iedereen een praatje maakt vliegt de tijd.

Om 13.30 uur zou een toertocht door de omgeving gaan beginnen, maar het zou België niet zijn als daar minstens een half uur bij komt.
Dus om 14.00 werd er eindelijk vertrokken met ongeveer 60 trikes, bij de eerste trikers ging het gas er al vol op, de plaatselijke politie had een paar kruisingen afgezet dus het dorp door ging vrij snel totdat er op de utvalsweg van het dorp een verdwaald stoplicht op rood springt, er geen begeleiders staan die het verkeer tegenhouden en dus gewacht moest worden, bij groen het gas er op maar.... waar was iedereen afgeslagen???, vóór de hele groep geen trike meer te bekennen, dus op goed geluk verder rijden maar niets meer dus werd er door diverse trikers omgekeerd en die gingen weer richting het treffen terrein. 

Sommigen gingen het nog proberen maar dat is eigenlijk onbegonnen werk.

Op het terrein aangekomen waren er al minstens 25 trikes terug gekeerd.

Nog wat rondkijken, een praatje hier en daar en toen besloten wij om een kleine toer zelf te maken. Dus hup op weg, na een tijdje rijden zijn wij gestopt bij een terrasje en genoten daar van een drankje. Op eens hoor ik in de verte motorgeronk wat verdacht veel op trikes leek en ja wel hoor daar kwam de eigenlijke groep trikers langs , natuurlijk luid toeterend en zwaaiend, want onze trike stond aan de staatkant geparkeerd, voorbij. van de ongeveer 60 vertrokken trikes waren er nog naar schatting 30 over.

 
Ik wil alleen aan de organisatie meegeven; volgende keer veel meer begeleiders laten meerijden en die laten wachten tot de laatste triker voorbij is.

Bij de meeste andere Belgische ritten gaat het onder begeleiding van de professionele Belgische Seingevers altijd meer dan voortreffelijk.

Groeten Cor en Henny